
De Zeeheldenbuurt, ten oosten van de Zijlsingel, is grotendeels gebouwd tussen de beide wereldoorlogen, deels met sociale en deels met eenvoudige particuliere woningen. Anders dan in vergelijkbare buurten uit die tijd, is er vóór de oorlog geen speeltuinvereniging, wel een actieve buurtvereniging. Er is sprake van een speeltuin, maar die komt er niet. Direct na de oorlog besluiten bewoners dat die er wel moet komen. Ze schuiven de oude buurtvereniging opzij en richten op 1 juli 1946 de speeltuinvereniging Ons Eiland op. Directeur H.J. de Koster van de Meelfabriek wordt beschermheer. De vereniging slaat aan. Voortvarend worden speeltoestellen aangeschaft, nog vóór er een terrein is. Dat komt er wel snel, in september 1947, in de Kortenaerstraat. Bijna alle kinderen uit het kleine buurtje komen er spelen en de speeltuin breidt regelmatig uit. Zelf bouwt men onder meer de hoge glijbaan. Ondanks het feit dat het eigen clubhuis pas in 1958 wordt geopend, zijn er enorm veel clubjes – daarvoor wordt de kantine van de Meelfabriek of de buurtschool gebruikt. Er zijn clubjes voor jonge én voor oudere kinderen: toneel, dans, zang, knutselen, accordeon en meer. De eigen korfbalclub groeit uit tot een van de belangrijkste in de stad. Speeltuinvereniging Ons Eiland is zeker in de jaren vijftig hét voorbeeld van een Leidse speeltuin. / CS