Aan het begin van de 20e eeuw was het de bedoeling om een slagerij in dit pand te vestigen. Voortvarend liet de slager het pand uitrusten met een nieuwe winkelpui en een nieuw interieur compleet met elektrische verlichting, zeer modern voor die tijd. Als slagerij heeft het pand vermoedelijk nooit gefunctioneerd. De slager is al snel failliet gegaan en een deel van de inboedel werd in 1910 te koop aangeboden. In datzelfde jaar verhuisde het café dat in het pand ernaast was gevestigd naar nummer 13 en werd heropend als café De Bonte Koe. Na meer dan 100 jaar bestaat dit café nog steeds en zijn het bijzondere interieur, de lambrisering en de zeldzame betegeling al die tijd behouden gebleven. Het tegelinterieur bestaat uit repeterende Jugendstilpatronen met gestileerde koeienkoppen en bloemmotieven. Deze worden afgewisseld met voorstellingen van typisch Hollandse polderlandschappen met molens en grazende koeien, de handelswaar van de slagerij. De tegels werden omstreeks 1908 vervaardigd door de Utrechtse Tegelfabriek Holland (1893-1918). Rond 1900 was het onder winkeleigenaren populair om het interieur van hun winkel aan te kleden met tegeltableaus van een van de moderne aardewerkfabrieken. Men beschouwde het als een visitekaartje voor de zaak, het oogde eigentijds en was bovendien zeer hygiënisch. Dit was een kostbare investering. Helaas zijn door sloop of verbouwingen veel van deze unieke tableaus verloren gegaan